D/a: Cohousing De Schilders

Compacte generositeit?
Architecten: HAVANA architectuur

Laat je tijdens de Dag van de architectuur rondleiden door de architecten! Inschrijven is niet nodig, op tijd komen is dus de boodschap. Lisbeth (F/a Curatorenteam) licht toe waarom je dit project zeker niet mag missen.

Als ik aanbel bij Steven prijkt “Cohousing de Schilders” trots op de bakstenen muur. Hij vertelt me dat de bakstenen gerecycleerd zijn. Het project is namelijk ontstaan vanuit een maatschappelijke ambitie van de bewoners om op een meer ecologische en sociale manier samen te leven.

Acht gezinnen leven in dit huis met zeventien slaapkamers, negen keukens en tientallen kasten. Samen gingen ze het avontuur aan om compacter te leven in een genereuze architectuur. De architecten ontwierpen acht appartementen maar geen appartementsgebouw. Het is een echt huis met kamers die je kan afsluiten maar daarom niet op slot hoeft te doen. Als Steven me rondleidt, neemt hij me mee naar het appartement van een gezin dat op reis is. Hij klopt even op de deur en dan stappen we gewoon binnen. Het getuigt van een vertrouwen tussen de bewoners zoals je dat ook in een familie hebt.

De appartementen zijn gekoppeld rondom een wenteltrap met lift. Het trapgat verbindt alle verdiepingen en ik kan me zo voorstellen dat iemand beneden aan de trap roept dat het eten klaar is. De overlopen zijn gevuld met kapstokken, jassen, sjaals en wat verdwaald speelgoed. Het is een plek van ontmoeting waar bewoners kort vertellen hoe hun dag is geweest of afspreken om samen naar de winkel te gaan.

Beneden kijken de gemeenschappelijke leefruimte en keuken uit op de grote tuin. Het is bijna niet te geloven dat zo’n tuin bestaat in centrum Gent. Evengoed stonden hier twee à drie rijwoningen, elk met hun schaduwrijke ommuurde terras. Hier komen de voordelen van delen pas echt naar boven. Zaken die minder frequent gebruikt worden zoals een grote ruimte voor familiefeesten en bezoek, een gereedschapskist of dat ene speciale keukentoestel worden gedeeld. Er is ook een ruime fietsenstalling en een gezamenlijke berg- en wasruimte voor de bewoners. De architectuur van het gebouw promoot delen en samenkomen. De overgangen tussen ruimtes zijn zo ontworpen dat ze telkens de juiste sociale verhouding hebben ten opzichte van elkaar. Als je binnenkomt kijk je via een raam in de gemeenschappelijke keuken en wat verder de tuin. Grote raampartijen kijken uit op de tuin maar er is toch een duidelijke afscheiding.

Die scheiding vervalt dan weer in de appartementen. De gevel tussen de privéruimte en het privéterras is volledig beglaasd. Het terras maakt deel uit van het bouwvolume en is overdekt. Het werkt daardoor als een verlengstuk van de compacte leefruimte. Maar deze compositie zorgt er ook voor dat je geen inkijk hebt. Hoewel het terras zich aan de straatkant bevindt, heb je niet het gevoel dat je open en bloot zit.

Ik merk ook op dat er maar één echte voordeur is, met een huisnummer en brievenbussen. De deuren naar de appartementen zijn eenvoudige houten binnendeuren zoals veel mensen die in hun woning hebben. Deze details maken een echt huis en geen som van gestapelde appartementen.

Auteur: Lisbeth Decloedt